Θυμάμαι το γέλιο μας όταν ξεκίνησε το ταξίδι…
Περίμενα να παίζω ανέμελα …. Να βλέπω μέσα στα μάτια σας ο κόσμους να ξεδιπλώνεται.
Δεν ξέρω πώς είναι να έχεις παιδιά και δεν ξέρω αν αυτό το «Θα πέθαινα για τα παιδιά μου» που λένε όλοι οι γονείς ισχύει. Το μόνο που ξέρω, γονείς μου, είναι ότι φύγατε.
Θέλατε να με δείτε να μεγαλώνω. Να πάω για σπουδές έτσι ώστε να με καμαρώνεται εκείνη την πολυπόθητη μέρα που θα έπαιρνα το πτυχίο μου. Θέλατε να κάνω καριέρα και πάνω απ’ όλα να κάνω μία οικογένεια. Να ανοίξω ένα δικό μου σπιτικό και να δείτε εγγόνια.
Τώρα όμως, πού είστε να με καμαρώσετε;